حضانت و ملاقات فرزند

مطابق قوانین مصوب در قانون مدنی ایران نگهداری اطفال در درجه اول حق، و در درجه بعدی تکلیف پدر و مادر است. بنابراین هر یک از پدر و مادر میتوانند برای گرفتن حق خود مبنی بر نگهداری طفل به مراجع قضایی مراجعه کنند. به دلیل اینکه نگهداری اطفال تکلیف پدر و مادر است .

آنها نمیتوانند از انجام این وظیفه قانونی خود طفره بروند. بنابراین امتناع از انجام نگاهداری ، دادگاه آن‌ها را به این امر الزام می‌کند.

 نگاهداری و حضانت طفل پس از طلاق

 در خصوص نگهداری از طفل مادر تا سن ۷ سالگی با توجه به شرایط سنی او دارای اولویت می باشد. و پس از ۷ سالگی حضانت و نگهداری با پدر است.

ولی اگر پس از هفت سالگی بین پدر و مادر در خصوص حضانت اختلاف شود می‌توانند با مراجعه به مراجع دادگستری خواسته خود را مطالبه کنند .

 دادگاه در این موارد با رعایت مصلحت کودک نسبت به آن تصمیم میگیرد.

 اگر مادر در مدتی که حضانت پسر را بر عهده دارد مجنون شود یا مجدد ازدواج نماید حق حضانت به پدر منتقل می گردد.

اگر یکی از والدین فوت کند .حضانت به دیگری منتقل می شود در صورتی که در مواردی به علت مشکلات اخلاقی پدر یا مادر که تکلیف نگاهداری را بر عهده دارد صحت جسمانی یا اخلاقی کودک در معرض خطر باشد.

محکمه میتواند تصمیم مقتضی را در این خصوص اتخاذ نماید .

مواردی که در قانون از مصادیق عدم مواظبت و انحطاط اخلاقی برشمرده شده اند عبارتند از :

1.  اعتیاد زیان آور بر کل مواد مخدر و قمار
2. اشتهار به فساد اخلاق و فحشا
3.  ابتلا به بیماری های روانی با تشخیص پزشکی قانونی
4. سوءاستفاده از تکرار ضرب و جرب خارج از حد متعارف

مسئله  ملاقات کودک زمانی پیش می آید که به هر دلیلی پدر و مادر دریک منزل سکونت نداشته باشد. در این حالت طرف دیگر که حضانت را بر عهده ندارد حق ملاقات فرزند خود را دارد .

زمان و مکان ملاقات:

در رابطه با زمان و مکان ملاقات ابتدا پدر و مادر با توافق یکدیگر تصمیم‌گیری می‌کنند. ولی اگر در این رابطه به توافق نرسیدند دادگاه در این حالت تصمیم گیری می کند.