تفاوت ابطال و بطلان معامله:

برای درک تفاوت  ابطال و بطلان به بررسی معنای حقوقی و لغوی هر دو اصطلاح می‌پردازیم.

بطلان به دوقسمت زیر تقسیم می شود:

 بطلان مطلق:

همان بطلان واقعی است که در آن قرارداد به علت نبودن شرط یا شروط اساسی بی اثر (باطل) است و در آن رضایت هیچیک از دو طرف قرارداد هم تاثیری ندارد. بنابراین این عقد از اساس بی اثر (باطل) است و هیچ کس نمی تواند آن را دوباره برقرار کند.

 بطلان نسبی:

زمانی که در یک قرارداد رعایت کامل شرایط قانونی نشده باشد و  به علت نقص به نفع یکی از دو طرف  قرارداد ناپایدار (صحت یا فساد) باشد .این شخص می تواند با اعلام اراده خود آن را کاملاً صحیح یا باطل گرداند. در حقیقت این عقد باطل نیست بلکه وضعیت آن به اعلام  اراده یکی از دو طرف قرارداد بستگی دارد. این وضعیت در نهایت توسط دادگاه احراز و اعلام میگردد و با توجه به تفاوت ابطال و بطلان تصمیم مناسب گرفته میشود.

البته به دلیل شباهت زیاد بین این دعاوی و موضوعات مشمول فسخ و ابطال لازم است با مفهوم فسخ و ابطال قرداردادها بیشتر آشنا شویم .

دلیل قانونی برای بطلان ماده 190 قانون مدنی است.

متن ماده 190قانون مدنی

برای صحت هر معامله شرایط ذیل اساسی است.

1. قصد طرفین و رضای آنها
2. اهلیت طرفین
3. موضوع معین که مورد معامله باشد
4.  مشروعیت جهت معامله

تفاوت ابطال و بطلان:

بطلان یعنی بی اثر بودن قرارداد و عدم امکان برقراری مجدد آن.

ابطال یعنی حالتی بین صحیح و نادرست که یکی از دو طرف قرارداد می تواند با اعلام اراده خود قرارداد را در وضعیت صحیح یا باطل کامل قرار دهد.

بنابراین دعاوی حقوقی باید با توجه به نوع بطلان نسبی یا مطلق طرح و پیگیری شود. چرا که در صورت خطا در ارزیابی و عدم تعیین دقیق خواسته با قرار رد دعوا مواجه میشود.

متن ماده 191 قانون مدنی 

«عقد محقق می‌‌شود به قصد انشاء به شرط مقرون بودن به چیزی که دلالت بر قصد کند.»

نمونه دادخواست اعلام بطلان